ဆူနာမီအေပၚ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တစ္ဦး၏ အျမင္ (အပိုင္း ၁)

 

ဒကာေတာ္ ဝိမုတၱိသုခက စာေရးသူကို ဆူနာမီႏွင့္ ပတ္သက္တဲ့ ေဆာင္းပါးႏွစ္ပုဒ္ တက္ဂ္လုပ္လာ ပါတယ္။ သူက Shravasti Dhammika ရဲ႕ဘေလာဂ္ကေန ယူၿပီး တဂ္လုပ္တာပါ။ အဲဒီႏွစ္ပုဒ္ အနက္ တစ္ပုဒ္ကို ဒီလ (၁၆) ရက္ေန႔က ပို႔စ္ တင္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ဒီ ဆာင္းပါးကို ဘာသာဆက္ျပန္ၿပီး တင္ေပးခ်င္ခဲ့ ေပမဲ့ ဘန္ဂေလာကို တစ္ပတ္ၾကာ (၁၇ - ၂၄ အထိ) ခရီးထြက္သြားခဲ့ရလို႔ ဘာသာမျပန္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ခုမွ ျပန္ဆိုကာ တင္လိုက္ရပါတယ္။ ဂ်ပန္ဆူနာမီ ျဖစ္သြားတာ ရက္အနည္းငယ္ ၾကာခဲ့ေပမဲ့ စာေရးသူတို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ အပါအဝင္ ကမၻာမွာ မၾကာခဏ သဘာဝကပ္ေဘး ခံေနၾကရတာမို႔ ဒီေဆာင္းပါးပါ အေၾကာင္းအရာကေတာ့ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းျမဲ ေကာင္းေနၿပီး ဖတ္သင့္တဲ့စာ ျဖစ္ျမဲ ျဖစ္ေနပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္က်တယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။

ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္လုံး တင္ၾကည့္ၿပီးမွ ရွည္လြန္းေနလို႔ အပိုင္းခြဲတင္ဖို႔ ျပင္လိုက္ရပါတယ္။ အပိုင္း (၂) ကို ႏွစ္ရက္ သုံးရက္အတြင္း တင္ေပးပါမယ္။ ေစာင့္ေမွ်ာ္ ဖတ္ရွဳ အားေပးၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ 

ေနာက္ဆုံးအေနႏွင့္ ေျပာခ်င္တာက တဂ္လုပ္လာတဲ့ ဒကာေတာ္ ဝိမုတၱိသုခကို အထူး ေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း ေဖာ္ျပလိုပါတယ္။

ဘုန္းဉာဏ္

ဆူနာမီအေပၚ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တစ္ဦး၏ အျမင္

ကြ်ႏ္ုပ္ ဒီေဆာင္းပါးကို ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ဆူနာမီ ျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ ေရးခဲ့တာပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္ အနည္းငယ္က ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ဆူနာမီကို စဉ္းစားၿပီး ျပန္ထုပ္ျပဖို႔ ေကာင္းတဲ့ပုံ ေပၚပါတယ္။

စၾကာဝဠာႀကီး တစ္ခုလုံးဟာ အျပန္အလွန္ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ အေၾကာင္း အက်ိဳးတရားေတြရဲ႕ ကြန္ရက္ႀကီးျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ေၾကာင္းက်ိဳးတရားကို ဗုဒၶဘာသာက သင္ျပပါတယ္။ သဘာဝ ေၾကာင္းက်ိဴးတရားႏွင့္ ကမၼ ေၾကာင္းက်ိဴးတရားဆိုၿပီး ေၾကာင္းက်ိဴးတရား ႏွစ္မ်ိဳး ရွိပါတယ္။ 

သဘာဝ ေၾကာင္းက်ိဴးတရားကေတာ့ လူေတြ ေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္းႏွင့္ ဘာမွ် မဆိုင္ပါဘူး။ တစ္ခုအေပၚမွာ တစ္ခု သက္ေရာက္ေနၾကတဲ့ စၾကာဝဠာတြင္းက စြမ္းအင္ေပါင္းစုံရဲ႕ ကိစၥမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ မိုးသက္မုန္တိုင္း သို႔မဟုတ္ ရင့္မွည့္ေနတဲ့ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြဟာ သဘာဝ ေၾကာင္းက်ိဴးတရားရဲ႕ ဥပမာေတြပဲေပါ့။ သဘာဝ အေၾကာင္းတရားေတြဟာ တကယ္ပဲ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ေတြ အေပၚမွာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိပါတယ္။ မိုးသက္မုန္တိုင္းမိျခင္းက ဆိုးဆိုးဝါးဝါး အေအးမိတာကို ျဖစ္ေစႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အေအးမိ ဖ်ားနာတာဟာ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ေတြရဲ႕ အတိတ္က ေကာင္းကံ မေကာင္းကံေတြႏွင့္ေတာ့ ဘာမွ် မဆိုင္ပါဘူး။ အဲဒါဟာ သဘာဝ အေၾကာင္းတရားရဲ႕ သဘာဝ အက်ိဳးတရားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ကမၼ ေၾကာင္းက်ိဴးတရား ဆိုတာကေတာ့ လူေတြ ဘယ္လို ေတြးၾကေတာၾက၊ ဘယ္လိုေတြ ေျပာၾကဆိုၾက၊ ဘယ္နည္းဘယ္ပုံ ျပဳမူၾကၿပီး အက်ိဳးတရားအေနႏွင့္ ဘယ္လို ခံစားၾကသလဲဆိုတာေတြႏွင့္ ဆက္စပ္ ပတ္သက္ပါတယ္။ ဗုဒၶရဲ႕ ကမၼ ေဒသနာေတာ္က ကမၼေၾကာင္းက်ိဳးတရားႏွင့္ပဲ သက္ဆိုင္ပါတယ္။ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို ကူညီျခင္း၊ သင့္ကို ေက်းဇူးတင္ေစျခင္း၊ ေက်းဇူးတင္တာေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ခုိးဝွက္ျခင္း၊ အဖမ္းခံရျခင္း၊ အဲဒီလို အဖမ္းခံရတာေၾကာင့္ စိတ္မလုံမလဲျဖစ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္ျခင္းတို႔ဟာ ကမၼေၾကာင္းက်ိဳးတရားရဲ႕ ဥပမာေတြပါ။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ သို႔မဟုတ္ မေပ်ာ္ရြင္မႈဟာ သူတို႔ ဘယ္လို ျပဳမူ လုပ္ကိုင္ခဲ့သလဲ ဆိုတာရဲ႕ တုိက္ရုိက္ အက်ိဳးတရား ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အျပဳအမူ (ကံ)ေတြေၾကာင့္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို ဆုေတာ္လာဘ္ေတာ္ ေပးသနားတာ သို႔မဟုတ္ အျပစ္ေပးေနတာ မရွိပါဘူး။ သူတို႔ေတြရဲ႕ သုခ ဒုကၡဟာ သူတို႔ေတြရဲ႕ ျပဳမူ လုပ္ကိုင္မႈ (ကံ)ေတြရဲ႕ အက်ိဳးရလာဒ္မွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု ကမၼေဒသနာေတာ္ကို ဆင္ျခင္ စဉ္းစားၿပီး မၾကာေသးမီက ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ဆူနာမီကို ရွဳျမင္ၾကည့္ၾကပါစို႔။

ဆူနာမီဟာ သဘာဝ ေၾကာင္းက်ိဳးတရားေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ ဥပမာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုပါ။ ကမၻေျမၾကီးေပၚက ေျမမ်က္ႏွာျပင္လႊာျပားေတြဟာ ေျမငလ်င္လႈပ္မႈကို ျဖစ္ေပၚေစၿပီး ေရြ႕လွ်ားေနပါတယ္။ ထုပ္လႊတ္လိုက္တဲ့ စြမ္းအင္က ႀကီးမားလွတဲ့ လႈိင္းလုံးႀကီးေတြကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ အဲဒီ လႈိင္းလုံးႀကီးေတြဟာ ကမ္းေျခကို ရိုက္ခတ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကပ္ေဘးဆိုးႀကီးကို ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။ မၾကာေသးမီက ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ဆူနာမီ ရိုက္ခတ္ခံခဲ့ရတဲ့ ဧရိယာမွာ ရွိေနၾကတဲ့ လူေတြဟာ ဒုကၡႏွစ္မ်ိဳးကို ခံစားေနၾကရပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ သဘာဝ ေၾကာင္းက်ိဳးတရားေၾကာင့္ ျဖစ္ရတဲ့ ဒုကၡႏွင့္ ကမၼေၾကာင္းက်ိဳးတရားေၾကာင့္ ျဖစ္ရတဲ့ ဒုကၡေတြပါပဲ။ ေရအႀကီးအက်ယ္ လႊမ္းေနခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ဟာ လဲသြားတဲ့ သစ္ပင္ရဲ႕ ရိုက္ခတ္မႈကို ခံရႏိုင္တယ္။ သို႔မဟုတ္ သံစသံန တစ္ခုခုေၾကာင့္ ထိမိ ရွမိႏိုင္တယ္။ နံရံတစ္ခုႏွင့္ တိုက္မိၿပီး ေက်မြသြားႏိုင္တယ္။ ဒါေတြက သဘာဝ အေၾကာင္းတရားမ်ားရဲ႕ ရင္နင့္ဖြယ္ အက်ိဳးတရား ဥပမာေတြျဖစ္ၿပီး အတိတ္က ေကာင္းကံ မေကာင္းကံေတြႏွင့္ ဘာမွ် မသက္ဆိုင္ပါဘူး။

ကံဆိုတာက လူေတြရဲ႕ ေစတနာပါတဲ့ ကိုယ္မႈ၊ ႏႈတ္မႈ၊ စိတ္မႈေတြ (ကမၼ)ႏွင့္ အဲဒီ ကံေတြရဲ႕ အက်ိဳး တရားမ်ား (ဝိပါက)ႏွင့္ သက္ဆိုင္ပါတယ္။ လူေတြ ဆူနာမီကို တုန္႔ျပန္ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းစုံႏွင့္ သူတို႔ ရႏိုင္တဲ့ အက်ိဳးတရားေတြကို ဥပမာအျဖစ္ တင္ျပပါ့မယ္။ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ရွိတယ္လို႔ ဆိုၾကပါစို႔။ ႏွစ္ဦးလုံးဟာ ဆူနာမီအတြင္းမွာ ထိခိုက္ဒဏ္ရာေတြ ရၾကတယ္။ သူတို႔ေတြရဲ႕ အိမ္ႏွင့္ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း အလုပ္ေတြ ဆုံးရွဳံးၾကတယ္လို႔ ဆိုၾကပါစို႔။ အမ်ိဳးသားက စိတ္ပ်က္ လက္ပ်က္ျဖစ္ၿပီး ဘာလို႔ ငါ့က်မွ ျဖစ္ရတာလဲကြာလို႔ ငိုယိုပါတယ္။ ဒီေန႔ ငါ ၿမိဳ႕ျပင္မွာသာ ေရာက္ေနခဲ့ရင္လို႔ ေဒါသႏွင့္ ေျပာၿပီး ဝမ္းနည္းေနပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ေတြးၿပီးေတာ့ သူဟာ ဒုကၡကို ပိုလို႔ ဆိုးေစပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မၾကာခင္ပဲ သူ႔အေတြးေတြ ေျပာင္းသြားတယ္။ သူ႔အိမ္နီးခ်င္းရဲ႕ အိမ္က နည္းနည္းေလးပဲ ထိခိုက္ပ်က္စီးတာကို သတိျပဳမိၿပီး “ငါ လုံးလုံး ၾကည့္မရတဲ့ အဲဒီ ေခြးေကာင္၊ သူ႔အိမ္က မပ်က္ပဲကိုး၊ သနားစရာပဲ”လို႔ သူ ေတြးပါတယ္။ သူက သူ႔ ဒုကၡကို ထပ္ဆိုးေစၿပီး အက်ည္းတန္ အရုပ္ဆိုးတဲ့ အကုသိုလ္ စိတ္ေတြကိုလည္း အားျဖည့္ေပးေနပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ “အင္း … လူတိုင္းဟာ သူကိုယ္တိုင္ အတြက္ပါပဲလား” လို႔ ေတြးၿပီး စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ အိမ္ေတြက တစ္ခုခုမ်ား ခိုးလို႔ ရေလမလားလို႔ ၾကည့္ရင္း ေလွ်ာက္လည္ပါတယ္။ အခုဆို အဲဒီလူရဲ႕ မေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြႏွင့္ ခံစားမႈေတြက အကုသိုလ္အမႈေတြဆီ ေခၚေဆာင္ေနပါတယ္။

အခု အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ တုန္႔ျပန္ပုံေတြကို ၾကည့္ၾကရေအာင္ဗ်ာ။ အစပိုင္းျဖစ္တဲ့ စိတ္ေသာကေတြကေန ျပန္လည္နာလန္ထူၿပီးေနာက္ သူမရဲ႕ ပထမဆုံး အေတြးကေတာ့ “ငါ အသက္မေသပဲ ရွင္က်န္ရစ္ခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ ကံေကာင္းလိုက္လဲ” ဆိုတာပါပဲ။ သူမ တကယ္ပဲ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဝမ္္းနည္းပက္လက္ ျဖစ္ၿပီးျဖစ္ေစ၊ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေစ၊ ေဒါသျဖစ္ၿပီးေတာ့ျဖစ္ေစ၊ သူမဟာ ဆင္းရဲဒုကၡေတြကို ထပ္ေပါင္း မထည့္ပါဘူး။ အဲဒီေနာက္ သူမက “ငါထက္ အမ်ားႀကီး ပိုဆိုးတဲ့ အျခားသူေတြ ရွိကို ရွိမွာပဲ။ ဘာမ်ား ကူညီ လုပ္ေပးႏိုင္မလဲ ဆိုတာကို ငါ ၾကည့္ရမယ္”လို႔ ေတြးၿပီး ဒဏ္ရာရသူေတြကို စတင္ လွည့္ပတ္ၾကည့္ပါတယ္။ သူမ်ားေတြအေၾကာင္း ေတြးေနမိတာက သူမကိုယ္တိုင္ရဲ႕ အေျခအေနေတြကို တစ္စုံတစ္ခုေသာ အတိုင္းအတာထိ လ်စ္လ်ဴရွဳႏိုင္မႈကို ေပးပါတယ္။ ဒီနည္းျဖင့္လည္း သူမရဲ႕ ဒုကၡေတြကို ပိုမဆိုးဝါးေစျပန္ပါဘူး။ 

ေနာက္ေန႔မွာေတာ့ အစိုးရက ျဖန္႔ျဖဴးေပးတဲ့ စားစရာအခ်ိုဳ႕ကို ယူႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူမ ေလွ်ာက္ထြက္လာစဉ္ ဘာမွ် မရရွာတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကို သတိျပဳမိတယ္။ ကေလးကို ႏွစ္သိမ့္ေပးၿပီး အစားအေသာက္ေတြကိုလည္း မွ်ေဝေပးလိုက္တယ္။ ကေလးေလးက တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနတာကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ သူေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ရက္အနည္းငယ္ အၾကာမွာေတာ့ ကေလးရဲ႕ ဖခင္က ကေလးကို ေတြ႔သြားၿပီး သူမကိုလည္း ကေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ထားတဲ့ အတြက္ အလြန္အမင္း ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ကေလးရဲ႕ ဖခင္ဟာ ဆူနာမီဒဏ္ မခံရတဲ့ အနီးက ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွာ သူ႔ညီမႏွင့္ အတူ ေနေနပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ ဖခင္က အစားအေသာက္ႏွင့္ လုံျခဳံမႈရွိတဲ့ ေနရာမွာ သူႏွင့္အတူ လာေနဖို႔ အမ်ိဳးသမီးကို ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ စိတ္ထား (ကုသိုလ္စိတ္)ေတြႏွင့္ အျပဳအမူေတြဟာ ခုေတာ့ သူမဘဝအေပၚမွာ လက္ေတြ႔က်ၿပီး ေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေတြ ရွိေနပါၿပီ။

ကဲ ဘာေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားက တစ္မ်ိဳးတုန္႔ျပန္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးက အျခားနည္းတစ္မ်ိဳးႏွင့္ တုန္႔ျပန္ရတာပါလဲ။ အတိတ္မွာ သူတို႔ရဲ႕ အေတြ႔အႀကဳံ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို တုန္႔ျပန္ပုံေတြ မတူတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲေပါ့။ ဆိုလိုတာကေတာ့ ၄င္းတို႔ရဲ႕ အတိတ္ကံေၾကာင့္ပါ။ လူတစ္ဦးရဲ႕ အတိတ္က မေကာင္းတဲ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အက်င့္ေတြဟာ လက္ရွိမွာ မေကာင္းတဲ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အက်င့္ေတြပဲလို႔ ဆိုလိုၿပီး အျပန္အားျဖင့္ အနာဂတ္မွာ မေကာင္းတဲ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အက်င့္ေတြ ရွိေအာင္  ပိုမို ျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလို စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အက်င့္ေတြဟာ အက်ိဳးေပးတာထက္ သူ႔ကို ပိုၿပီး ခံစားရေစပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီး (မူဆလင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ခရစ္ယန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါမွမဟုတ္ ဘာသာမဲ့ပဲျဖစ္ျဖစ္)ကို သင္ေပးၿပီး သူမက ေကာင္းျမတ္တဲ့ မေနာကံႏွင့္ ကာယကံတို႔ ရွိဖို႔ႏွင့္ ၄င္းတို႔ကို အၿမဲပဲ ႀကိဳးစား ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ဖို႔က အေရးႀကီးတယ္လို႔ အျမဲတမ္း ယုံၾကည္ပါတယ္။ သူမရဲ႕ အတိတ္က ေကာင္းတဲ့ စိတ္အေလ့အက်င့္ (ကံ)ေတြက ပစၥဳပၸန္မွာလည္း သူမမွာ ေကာင္းတဲ့ စိတ္အေလ့အက်င့္ေတြ ရွိတယ္လို႔ အဓိပၸါယ္ရၿပီး အျပန္အားျဖင့္ ဒီအက်င့္ေတြက အနာဂတ္မွာလည္းပဲ ေကာင္းတဲ့ စိတ္အေလ့အက်င့္ေတြ ရွိလိမ့္မယ္ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ အမ်ားႀကီးရွိေအာင္ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီစိတ္အက်င့္ေတြကပဲ ဒုကၡကုိ ေသးႏိုင္သမွ် ေသးငယ္ေစတဲ့ အျပင္ ကေလးဖခင္ရဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္ ခံရမႈကိုလည္း ျဖစ္ေစခဲ့တာပါ။ တစ္နည္း ေျပာရမယ္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ သူမရဲ႕ အတိတ္ကံေတြက ခုပစၥဳပၸန္မွာ ေကာင္းက်ိဳး ေပးတာပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ အလိုအရေတာ့ ဆူနာမီရဲ႕ သားေကာင္ေတြ ခံစားခဲ့ရတဲ့ ကာယိက ဒုကၡဟာ သဘာဝ အေၾကာင္းတရား အမ်ိဳးမ်ိဳးရဲ႕ အက်ိဳးရလဒ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ သဘာဝ အေၾကာင္းတရားေတြကို သူတို႔ေတြ ဘယ္နည္းဘယ္ပုံ တုန္႔ျပန္ေနၾကတယ္ ဆိုတာကေတာ့ သူတို႔ေတြရဲ႕ ကံပဲျဖစ္ပါတယ္။ ၄င္းတို႔ရဲ႕ ေကာင္းကံ မေကာင္းကံေတြရဲ႕ အက်ိဳးတရားေတြကေတာ့ အနာဂတ္ (ေနာက္ရက္၊ ေနာက္လ၊ ေနာက္ႏွစ္ ဒါမွမဟုတ္ ေနာင္ဘဝလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္) မွာ ၄င္းတို႔ရဲ႕ အက်ိဳးေပး (ဝိပါက္)ေတြ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ အကန္႔အသတ္ရွိတဲ့ ဉာဏ္ပညာႏွင့္ စြမ္းရည္ရွိတဲ့ လူသားမ်ား ျဖစ္လို႔ သဘာဝ အေၾကာင္းတရားမ်ား အေပၚမွာ အကန္႔အသတ္ႏွင့္ပဲ လႊမ္းမိုးႏိုင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ကြ်ႏ္ုပ္တို႔မွာ အေျခအေနအလုိက္ တုန္႔ျပန္မႈကို ပုံေဖာ္ လႊမ္းမိုးႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္ တကယ္ ရွိပါတယ္။ ကြ်ႏ္ုပ္တုိ႔ရဲ႕ စိတ္ေတြကို ေကာင္းျမတ္တဲ့ နည္းေတြႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးပြားလာေအာင္ အားမထုတ္ၾကဘူးဆိုလွ်င္ ေမွ်ာ္လင့္လည္း မထား၊ ႀကိဳလည္း မႀကိဳဆိုအပ္တဲ့ အေျခအေနေတြရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈကို အနာဂတ္မွာ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ကိုယ္တိုင္ ေတြ႔ျမင္ရႏိုင္ပါတယ္။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ရဲ႕ စိတ္ေတြကို တိုးတက္ ေကာင္းမြန္ေအာင္ အထူးသျဖင့္ တရားဘာဝနာ အားထုတ္ျခင္းျဖင့္ အားထုတ္ၾကလွ်င္ကား ခံႏိုင္ရည္ရွိဖို႔ ပိုမိုေကာင္းမြန္စြာ ျပင္ဆင္ထားရာ ေရာက္ၿပီး အနာဂတ္ေဘးဆိုး အေပၚမွာလည္း ေအာင္ပြဲေတာင္ ဆင္ႏိုင္ပါတယ္။

(ဆူနာမီ)သတင္းကေတာ့ ယင္းႏွစ္ခုလုံးရဲ႕ ဥပမာေတြႏွင့္ ျပည့္လို႔ပါပဲ။ “ေၾကာက္လန္႔ဖြယ္ေကာင္းလွတဲ့ ဒီလိုအေျခအေနမွာ ပူေဆြးေသာက၊ ေၾကာင့္ၾက ဗ်ာပါရႏွင့္ ေၾကာက္ရြံ႕မႈ ကင္းကင္း ဆက္ေနဖို႔ ဘယ္လုိ ျဖစ္ႏိုင္ပါသလဲ”လို႔ လူေတြက ေမးၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိဳ႕လူေတြက ေနႏိုင္ၾကတယ္ဗ်။ သီရိလကၤာက လူတစ္ေယာက္ဆိုရင္ ဇနီးသည္ေရာ ကေလးႏွစ္ေယာက္ပါ ဆုံးရွဳံးခဲ့ရၿပီး ယူက်ဳံးမရ ျဖစ္ခဲ့ရတာ အမွန္ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း လက္ေတြ႔က်င့္ႀကံေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနလို႔ ႏွစ္ရက္အၾကာမွာ သူဟာ ပူေဆြးေသာကမွ ျပန္ထေျမာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဆုံးပါးသြားၾကရရွာတဲ့ မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ အနီးမွာ ငတ္ျပတ္ ငိုယုိေနၾကရွာတဲ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႔တဲ့ အခ်ိန္မွာေပါ့။ သူက ကေလးေတြကို ေမြးစားဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ၾကည့္ရတာကေတာ့ တစ္ျခားလူေတြလည္း ဒီ ကေလး ႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္ၾကၿပီးျဖစ္မွာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဘာမွ် မကူညီခဲ့ၾကပါဘူး။ အဲဒီလူကို ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းခန္းလုပ္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ေမြးစား ကေလးႏွစ္ေယာက္က သူ႔ဘဝကို အဓိပၸါယ္သစ္ ေပးၿပီး အခက္အခဲေတြ ရွိေပမဲ့လည္း ဆက္ေလွ်ာက္ဖုိ႔ စြမ္းအားေတြ ေပးတယ္လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။ ခုိးဆိုး လုယက္ တိုက္ခိုက္ဖို႔ရာ ပြဲလန္႔ဖ်ာခင္းၾကတဲ့ လူေတြရဲ႕ အျခား ျဖစ္ရပ္ေတြကိုလည္း ဖတ္ၾကရပါတယ္။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ အသီးသီးဟာ လုပ္ေနက် လုပ္နည္းလုပ္ဟန္အတိုင္း လုပ္ဖို႔ ေရြးခ်ယ္ၾကတယ္။ အဲဒီ လုပ္ရပ္ႏွင့္ ေလွ်ာ္ညီတဲ့ အက်ိဳးတရားေတြကိုပဲ ခံစားၾကရပါလိမ့္မယ္။ 

မွတ္ခ်က္။ ပထမဆုံး ဓာတ္ပုံကို http://pictures.smashits.com/tsunami-pictures-in-japan.html မွ ယူၿပီး က်န္ပုံမ်ားကို http://www.demowaiyan.co.cc/ မွ ယူထားပါေၾကာင္း။