ဂ်က္ လီ ေျပာျပတဲ့ ေငြတစ္က်ပ္ရဲ႕ စြမ္းအား (၂)

တစ္ခ်ိန္မွာ တစ္ယြမ္ပဲ

One Foundation ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က အေတြးအေခၚက ရိုးရွင္းပါတယ္။ ေသးေသးေလးကေန ႀကီးႀကီး က်ယ္က်ယ္ ေတြးပါတဲ့။ တရုတ္ျပည္မွာ စလုပ္ေနတဲ့ လီက လူတိုင္းထံကေန လစဉ္ လတိုင္း တစ္လ တစ္ယြမ္ (၁၅ ဆင့္) ေကာက္ခံဖို႔ စီစဥ္ေနပါတယ္။ သူက အဖြဲ႔အစည္းကို တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ကူညီေနၾကတဲ့ မိသားစုႀကီး တစ္ခုအျဖစ္ ခိုင္းႏိႈင္းေလ့ ရွိပါတယ္။

“လူေတြဟာ သူတို႔ေတြရဲ႕ အိပ္ကပ္ထဲကို ႏိႈက္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတာကို ခင္ဗ်ား မၾကာခဏ ျမင္ေတြ႔ရပါတယ္”လုိ႔ သူက ဆိုပါတယ္။ သူတို႔ေတြက သူတို႔ အစိုးရေတြကိုပဲ အျပစ္တင္တတ္ၾကတယ္။ သူတို႔ အက်ိဳးအျမတ္ ႀကီးႀကီးမားမား ပါတဲ့ ေကာ္ပိုေရးရွင္းေတြက ပို ရက္ေရာသင့္တယ္လို႔လည္း ေျပာၾကတယ္။

“တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ကူညီတယ္ဆိုတာ တသီးပုဂၢလေတြႏွင့္ စတယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ေပးလွဴဖို႔ဆိုတာ လူတိုင္းရဲ႕ တာဝန္ပဲေလ။ လူတိုင္း လူတိုင္းက လစဉ္လတိုင္း တစ္ယြမ္စီ ေပးလွဴၾကမယ္ဆိုလွ်င္ ေဒၚလာ ဘီလ်ံေပါင္းမ်ား ျဖစ္လာမွာေပါ့ဗ်ာ။”

အဲဒီအယူအဆကို လက္ေတြ႔ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ One Foundation ေပါင္းစည္းမႈက႑ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ေဆာင္ရြက္ေနပါၿပီ။ ဥပမာ - ကမၻာ့ ေရွ႕ေဆာင္ B2B အြန္လိုင္း စီးပြားေရး ကုမၼဏီ alibaba.com ကို ပူးတြဲတည္ေထာင္သူ တရုတ္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ ဂ်က္ မက သူမ ကုမၼဏီရဲ႕ အြန္လိုင္း ေငြေပးေခ်မႈ စနစ္ ျဖစ္တဲ့ AliPay ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႕အစည္းကို တစ္ျပား တစ္ခ်ပ္ မယူပဲ အသုံးျပဳခြင့္ေပးဖို႔ သေဘာတူထားၿပီးပါၿပီ။ လက္ေတြ႔က်က် ေျပာရလွ်င္ေတာ့ ဒီ သေဘာတူညီမႈက အရမ္းနည္းပါးတဲ့ အလွဴေငြေလးေတြဟာ ဝန္ေဆာင္ခက ဝါးမ်ိဳးတာ မခံရေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုလိုတာပါ။ 

ဂ်က္လီႏွင့္ သူ႔ အဖြဲ႔ဟာ တရုတ္ျပည္ ျပင္ပက အြန္လိုင္း ေငြေပးေခ်မႈ လုပ္ငန္းေတြကိုလည္း အလားတူ လုပ္ေဆာင္လာေစဖို႔ ႀကိဳးစား စည္းရုံးေနၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ တစ္ယြမ္ အယူအဆက ကမၻာတစ္လႊား ၾကယ္ျပန္႔သြားႏိုင္တယ္ေလ။ 

အဖြ႔ဲဟာ ၁၈လ ေက်ာ္ေက်ာ္ ကာလမွာပဲ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁၆ သန္းေလာက္ ရရွိခဲ့ပါၿပီ။ ဂ်က္လီရဲ႕ ရိုးစင္းတဲ့ အယူအဆကို မွန္ေၾကာင္း သက္ေသျပေနတာပါ။ ယူနန္ ငလ်င္ႏွင့္ ၂၀၀၈ ခုအေစာပိုင္းမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ တရုတ္ျပည္ ေတာင္ပိုင္း ေနရာအမ်ားစုကို တုန္႔ဆိုင္း ရပ္တန္႔သြားေစခဲ့တဲ့ ႏွင္းမုန္တိုင္း တိုက္ခတ္ျခင္းမ်ား အပါအဝင္ သဘာဝကပ္ေဘး ကူညီကယ္ဆယ္ေရး အလုပ္ အမ်ားအျပားကို အဖြဲ႕က ကူညီခဲ့ၿပီးပါၿပီ။

One Foundation ဟာ “သင့္ ႏွလုံးသားထဲက ေနမင္းေရာင္” (Sunshine in Your Heart) တို႔လို ေရရွည္ စီမံကိန္းေတြမွာလည္း ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ပါတယ္။ အဲဒီ အစီအစဉ္က တရုတ္ျပည္က စာသင္ေက်ာင္းေတြမွာ စိတ္က်န္းမာေရး ပညာေပးႏွင့္ အတိုင္ပင္ခံ ဌာနေတြကို ျမွင့္တင္ေပးတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တရုတ္ျပည္ တဝွမ္းမွာ ရွိတဲ့ တကၠသိုလ္ေတြမွာ ႏွီးေႏွာဖလယ္ပဲြမ်ားႏွင့္ သင္တန္းမ်ားကို စည္းရုံး စီစဉ္ပါတယ္။ 

ျမန္ဆန္မႈက အေရးႀကီး

ဒီ One Foundation ဟာ ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြလို လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြႏွင့္လည္း ခိုင္မာတဲ့ ဆက္ဆံေရးေတြ တည္ေဆာက္ၿပီးပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ သဘာဝကပ္ေဘး ျဖစ္လာလွ်င္ အလွ်င္အျမန္ တုန္႔ျပန္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္စြမ္း ရွိေနပါၿပီ။ 

“ျဖစ္ပ်က္တတ္တာ တစ္ခုကို ကြ်န္ေတာ္ မၾကာခဏ ေတြးၾကည့္မိတယ္။ လူေတြ ေသၾကတယ္ဗ်ာ။ ဓာတ္ပုံေတြကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားက ေငြစလွဴပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ဗ်ာ အလွဴေငြေတြ အဲဒီ လူေတြဆီ မေရာက္မွီ ကပ္ေဘးသင့္ၿပီးတာက ရက္အနည္းငယ္ေတာင္ ရွိေနၿပီဗ်။  အဲဒီေငြက သူတို႔ေတြဆီေကာ ေရာက္ပါရဲ႕လားဆိုတာေတာင္ မေသခ်ာဘူးဗ်ာ” လုိ႔ လီက ေျပာပါတယ္။

“ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ဆႏၵက ျပင္ဆင္ထားဖို႔၊ ေငြ အနည္းအက်ဉ္း ေဘးဖယ္ထားဖို႔ပါ။ တစ္စုံတစ္ခု ျဖစ္လာလွ်င္ အလွ်င္အျမန္ လႈပ္ရွားဖို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ အသင့္ျဖစ္ေနေအာင္လို႔ေလ။”

လီရဲ႕ လွ်င္ျမန္မႈ လိုအပ္ခ်က္ကို စီခြ်မ္ ေျမငလွ်င္ အတြင္းမွာ အေကာင္းဆုံး သက္ေသျပ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ မႏွစ္ ေမလ ၁၂ ရက္ေန႔မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ကပ္ေဘးအေၾကာင္း သူၾကားလိုက္ရတဲ့ အခါ သူတို႔ေတြ အလွ်င္အျမန္ တုန္႔ျပန္ေဆာင္ရြက္ရမယ္ဆိုတာကို လီ သိပါတယ္။ ရန္ပုံေငြ ရွာေဖြေကာက္ခံေရး တိုက္တြန္း ႏိႈးေဆာ္ခ်က္ကို သူတို႔ ခ်က္ခ်င္း စလုပ္တယ္။ ယင္ဂ်ိဳး (Yinghua) မွာလို ေရတို ကယ္ဆယ္ေရး အတြက္ေရာ၊ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရး စီမံကိန္းေတြအတြက္ပါ ခုႏွစ္ရက္ အတြင္းမွာ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ခုႏွစ္ ဒႆမ သုံးဆယ့္ငါးသန္း ($ 7. 35) ေကာက္ခံ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ 

လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အဖြဲ႔စည္းႀကီးေတြႏွင့္ အတူ အလုပ္လုပ္ရင္း One Foundation သည္ ခ်န္ဒူး (Chengdu) မွာ ေမလ ၁၅ ရက္ေန႔က အဖြဲ႔ေလး တစ္ဖြ႔ဲ ေထာင္လိုက္တယ္။ အဦးဆုံး လိုအပ္ခ်က္ေတြကုိ ကူညီဆက္သြယ္ႏိုင္ဖို႔ပါ။ ႏွစ္ရက္ေနေတာ့ လီ ကိုယ္တိုင္ ပထမဆုံး ျဖည့္ဆည္း ေထာက္ပံ့ပစၥည္းေတြ ပုိ႔ေဆာင္မႈကို လက္ပါေစာင့္ေရွာက္ပါတယ္။ လုပ္ငန္းစဉ္ တစ္ခုလုံး ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ ရွိတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာဖို႔ရာ အျပည္ျပည္ ဆိုင္ရာ စာရင္းစစ္ ကုမၸဏီျဖစ္သည့္ ဒီလြိဳက္ (Deloitte) က စာရင္းစစ္ ႀကီးၾကပ္ေရး အဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔စည္းလိုက္ပါတယ္။ ေက်းရြာအႀကီးအကဲေတြက ကူညီ ေထာက္ပံ့ပစၥည္းေတြ လက္ခံရရွိပါတယ္ဆိုတာ စာရြက္ေပၚမွာ ဝန္ခံလက္မွတ္ေရးထိုးရပါတယ္။ 

“ျပည္သူေတြကို လွဴဒါန္းၾကဖို႔ႏွင့္ ကူညီေထာက္ပ့ံမႈေတြ ေပးၾကဖို႔ ေျပာရာမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔က အစိုးရထက္ ပိုျမန္ဆန္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ၾကက္ေျခနီ အဖြ႔ဲအစည္းႏွင့္လည္း လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ တိက်တဲ့ သတင္းအခ်က္အက္ေတြကိုလည္း ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ႀကီး ရႏိုင္စြမ္း ရွိပါတယ္”လုိ႔ လီက ေျပာပါတယ္။

တရုတ္ ၾကက္ေျခနီ အဖြဲ႔က ဝမ္ ရွဳေနာင္က ေျမငလွ်င္ လႈပ္ၿပီးေနာက္ One Foundation အဖြဲ႔ရဲ႕ ျမန္ဆန္မႈႏွင့္ သက္သက္သာသာေလး လုပ္ေဆာင္သြားမႈအေပၚ ခ်ီးၾကဴးစကားေတြ အျပည့္ ဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဂ်က္ လီႏွင့္ ေစတနာရွင္ တစ္စုဟာ ပိုၿပီးလိုအပ္မည့္ ကယ္ဆယ္ေရး ပစၥည္းေတြ ေပးလွဴဖို႔ တရုပ္ျပည္ ငလွ်င္ဒဏ္သင့္တဲ့ ေနရာေတြကို ခ်က္ခ်င္းပဲ အေျပးအလႊား လာၾကတယ္။ One Foundation အဖြဲ႔ဟာ ထိခိုက္ခံရတဲ့ ေဒသေတြမွာ စာသင္ေက်ာင္းေတြ ေဆာက္လုပ္ဖို႔ႏွင့္ က်န္းမာေရး ဆိုင္ရာ အေဆာက္အဦေတြ ေဆာက္လုပ္ဖို႔ ယြမ္ ႏွစ္သန္း ($ 292,000) ကို ခြဲေဝလွဴဒါန္းပါတယ္လို႔ သူမက ဆိုပါတယ္။


(ဆက္ပါဦးမည္။
ဂ်က္ လီ ေျပာတဲ့ ပရဟိတလုပ္ငန္းအတြက္ အမ်ား ယုံၾကည္ႏိုင္မည့္ အဂၤါရပ္အေၾကာင္း ပါဝင္မည့္ နိဂုံးပိုင္းကို မၾကာမီ တင္ေပးပါမည္။)
ေမတၱာျဖင့္
ဘုန္းဉာဏ္

ဂ်က္ လီ ေျပာျပတဲ့ ေငြတစ္က်ပ္ရဲ႕ စြမ္းအား (၁)

၂၀၀၄ ခု ဆူနာမီကား ဂ်က္ လီကို ထာဝရ ေျပာင္းလဲေစခဲ့၏။

အခုေတာ့ ဂ်က္ လီက ကမၻာႀကီးကို ေျပာင္းလဲေစခ်င္ေနေတာ့သည္။

ဂ်က္လီ တစ္ေယာက္ သူ႔ရဲ႕ ေလးႏွစ္အရြယ္ သမီးေလး ဂ်ိန္းကို တရိပ္ရိပ္ တက္လာေနတဲ့ ေရႏွင့္ လြတ္ေအာင္ ရုန္းကန္ေနရစဉ္ တစ္ႏွစ္အရြယ္ သမီးငယ္ေလး ေဂ်ဒါကို ခ်ီပိုးထားရတဲ့ ကေလးထိန္းကို ကူညီေပးဖို႔ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒါဟာ အက္ရွင္ကား ရုပ္ရွင္ မဟုတ္ပါဘူး။ အာရွေဒသ တစ္ဝွမ္းက လူမ်ားစြာ နည္းတူ ဂ်က္ လီ တစ္ေယာက္လည္း ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၂၆ ရက္ေန႔က ရိုက္ခတ္ခဲ့တဲ့ ဆူနာမီ သဘာဝ ကပ္ေဘးႀကီး ဆိုတဲ့ လက္ေတြ႔ဘဝရဲ႕ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ဖြယ္ အျဖစ္သနစ္ထဲမွာ ပိတ္မိေနခဲ့သည္။

တရုတ္ ကြန္ဖူး ရုပ္ရွင္မင္းသားဟာ အားလပ္ရက္ခရီး အျဖစ္ ဇနီးသည္၊ သမီးႏွစ္ေယာက္၊ ကေလးထိန္းႏွင့္အတူ ေမာ္လဒိုက္ႏိုင္ငံကို ေရာက္ေနသည္။ တနဂၤေႏြေန႔ နံနက္ (၁၀) နာရီ ထိုးၿပီးခ်ိန္ေလးမွာပဲ ဂ်က္ လီ တစ္ေယာက္ (The Four Seasons) ေဟာ္တယ္က ေရကူးကန္ အနီးတြင္ ရပ္ေနခဲ့သည္။ စိတ္လႈပ္ရွားေနၾကသည့္ သူ႔သမီးေလး ႏွစ္ေယာက္ကို ပယ္လယ္ျပင္ကို ေခၚသြားဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ။

အဲဒီေနာက္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အရွိန္ႏွင့္ ျမင့္တက္လာေနတဲ့ ေရေတြကို သူ သတိျပဳမိသည္။ သူႏွင့္ သူ႔ကေလးထိန္းတို႔က ဂ်ိန္းႏွင့္ ေဂ်ဒါတို႔ကို ေကာက္ခ်ီၿပီး ေဟာ္တယ္ဘက္ကို ေခ်ဦး ျပန္လွည့္မိခ်ိန္မွာေတာ့ ေရေတြက ေျခမ်က္စိေလာက္ အထိ ေရာက္လာသည္။ စကၠန္႔အနည္းငယ္ အတြင္းမွာပဲ ခါးအထိ ေရာက္လာၿပီး တစ္ဆက္တည္းပင္ ေမးစိ အထိ ေရာက္လာေတာ့သည္။

လီက ဂ်ိန္းကို သူ႔ပခုံးေပၚ တင္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ဖရိုဖရဲ ျဖစ္ေနစဉ္ ေဂ်ဒါႏွင့္ ကေလးထိန္းကို ဆုပ္ကိုင္ထားတာက လြတ္ထြက္သြားသည္။ သူတို႔ေတြ ဟိုတယ္ဘက္စီ ေမ်ာ္ပါသြားစဉ္ သူ ေအာ္ၿပီး အကူအညီ ေတာင္းလိုက္သည္။ ရပ္ၾကည့္ေနသူ ေလးဦးက ေရထဲ ခုန္ဆင္းလိုက္ၿပီး ေဂ်ဒါႏွင့္ ကေလးထိန္းတို႔ကို မနစ္ျမဳပ္ခင္ ဆြဲဖမ္းထားလိုက္သည္။ လီကား ေဟာ္တယ္ျပန္ေရာက္ေအာင္ အႏိုင္ႏိုင္ ႀကိဳးစားခဲ့ရၿပီး ဇိမ္က်လွတဲ့ သူတို႔ အခန္းထဲ ေနေနခဲ့တဲ့ ဇနီးသည္ႏွင့္ ျပန္လည္ ဆုံဆည္းခဲ့ရသည္။

“လွိဳင္းလုံးႀကီးေတြ က်သြားေတာ့လည္း ဘာမွ် မက်န္ခဲ့ေတာ့ပါလား”လို႔ လီက ဆိုသည္။ “လွ်က္စစ္မီးလည္း ပ်က္သြားသည္။ ေဟာ္တယ္ ၿဂိဳဟ္တု ဖုန္းကလြဲလို႔ ဆက္သြယ္ေရး မ်ိဳးစုံလည္း ပ်က္ကုန္ေတာ့သည္။ အစားအစာ သုံးရက္စာႏွင့္ ေရ ငါးရက္စာ က်န္ေသးတယ္လို႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ေျပာပါတယ္ဗ်ာ”လို႔ လီက ေျပာသည္။ လီတို႔ မိသားစုေရာ တုန္လႈပ္ေနၾကတဲ့ တျခား ဧည့္သည္ ဒါဇင္ေပါင္းမ်ားစြာတို႔ ေဟာ္တယ္လ္ ဧည့္ႀကိဳခန္းမွာပင္ အိပ္ၾကသည္။ သူ႔မိသားစု အိပ္သြားေတာ့ သူက ထထိုင္ကာ ဘာေတြ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တယ္ ဆိုတာကို ျပန္စဉ္းစားေနမိသည္။ “ဆူနာမီ ျဖစ္ခ်ိန္အထိ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝရဲ႕ ပထမ ၄၁ ႏွစ္လုံးလုံးကို ဂ်က္ လီဆိုတာ နံပါတ္တစ္ပဲလု႔ိ ကြ်န္ေတာ့္ အေၾကာင္းကိုပဲ ေတြးၿပီး ေနလာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾသဇာရွိရွိ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေက်ာ္ၾကားေက်ာ္ၾကား ကပ္ေဘးျဖစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒီ ၾသဇာရွိမႈ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈက မင့္ကို မကူညီႏိုင္ပါဘူးေလလို႔ ကြ်န္ေတာ္ အေတြးေပါက္လာခဲ့သည္။ ကြ်န္ေတာ့္ ဘဝႏွင့္ လုပ္ခ်င္တာေတြကို စဉ္းစားမိသည္။”

၂၀၀၈ ခု ေမလ ၁၉ ရက္

တရုတ္ျပည္ အလယ္ပိုင္းက ၿမိဳ႕ ရြာေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာမွာလိုပါပဲ။ ယင္ဂ်ိဳး (Yinghua) ဟာလည္း ဂ. ၀ လႈတ္ခတ္အားရွိတဲ့ စီခြ်မ္ (Sichuan) ေျမငလ်င္ရဲ႕ ဖ်က္ဆီးျခင္းကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ ေဒသ တစ္ဝွမ္း လူဦးေရ ၇၀,၀၀၀ နီးပါး အသက္ဆုံးရွဳံးခဲ့ရၿပီး Yinghua မွာဆိုလွ်င္ အေဆာက္အဦး အနည္းငယ္မွ်သာ မၿပိဳမပ်က္ က်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။ ငလ်င္လႈပ္ၿပီး ေျခာက္ရက္ေျမာက္ ဒီေန႔မွာေတာ့ လမ္းေတြေပၚမွာ စစ္သားေတြ၊ လူမႈကယ္ဆယ္ေရး ေစတနာ့ဝန္ထမ္းေတြ၊ မင္တက္မိေနၾကတဲ့ အသက္ရွင္က်န္ရစ္ခဲ့သူေတြႏွင့္ ျပည့္လို႔ပါပဲ။ 

တရုတ္ျပည္ ေတာင္ပို္င္း Liukuei ၿမိဳ႕မွာ  Aug. 15, 2009 က ကူညီ ကယ္ဆယ္ေရး ပစၥည္းမ်ား ဝိုင္းသယ္ေနသည့္ ဂ်က္ လီ

မ်က္ႏွာကို မဆိုသေလာက္ ဖုံးကြယ္ထားတဲ့ အျပာရင့္ရင့္ ဦးထုပ္ကို ေဆာင္းထားတဲ့ လီဟာ ႏို႔မႈန္႔ထုပ္မ်ား၊ ေဆးဗူးမ်ား၊ ရြက္ဖ်င္တဲမ်ားႏွင့္ အျခားေသာ အေရးေပၚ ေထာက္ပံ့ပစၥည္းမ်ားကို ထရပ္ကားေနာက္မွာ ဝိုင္းၿပီး သယ္ခ်ေပးေနပါတယ္။ သူနားက လူမ်ားစြာလိုပါပဲ၊ ႏွာေခါင္းပုံစံ နံပါတ္ ၁ လုိ႔ ေရးထားၿပီး ထူးျခားတဲ့ အျပဳံးမ်က္ႏွာ တံဆိပ္ပါတဲ့ အျဖဴေရာင္ One Foundation တီရွပ္ကို ဝတ္ဆင္ထားပါတယ္။ သူဟာ ရုပ္ရွင္မင္းသား တစ္ေယာက္အေပၚ ဆက္ဆံမႈမ်ိဳးကို မေမွ်ာ္လင့္ပဲ စီခြ်မ္က လူေတြကို ကူညီေပးေနၾကတဲ့ သူလိုငါလို လူမ်ားစြာထဲက တစ္ေယာက္မွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေျပာင္းလဲသြားေသာ လူတစ္ေယာက္

ဆူနာမီႏွင့္ စီခြ်မ္ ေျမငလ်င္လႈပ္ခတ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ၾကားမွာပဲ ဂ်က္ လီဟာ သူ႔ဘဝကို ေျပာင္းလဲခဲ့တယ္။ သူရဲ႕ အခ်ိန္ မ်ားစြာကို ဒီ သဘာဝကပ္ေဘးႀကီးရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္ၾကရရွာၿပီး ကံအေၾကာင္းမလွရွာတဲ့သူေတြကို ကူညီေရးအတြက္ ရည္စူးျမွပ္ႏွံထားပါတယ္။ ေငြခ်ည္းပဲ လွဴမည့္အစား စစ္မွန္တဲ့ ထူးျခားမႈႏွင့္ ကမၻာတစ္လႊားက တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ စြမ္းအားကို ရႏိုင္သမွ် ျဖည့္ဆည္း အသုံးခ်မႈ ျပဳႏိုင္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုကို သူ စၿပီး ဖန္တီးပါေတာ့တယ္။ 

ေမာ္လဒုိက္က သူ႔ရဲ႕ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ အေတြ႔အႀကံဳကို သတိျပဳမိၿပီး လီဟာ ေဟာင္ေကာင္က အိမ္ကို ျပန္လာကာ စြမ္းအားေတြ စိုက္ထုတ္လုိ႔ အလွ်င္အျမန္ လုပ္ေဆာင္ပါေတာ့တယ္။ ဆူနာမီ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ လီက သူ႔ဇနီးကို “ကိုယ္ေတာ့ တစ္ခုခုကို ခ်က္ခ်င္း လုပ္ရေတာ့မယ္”လုိ႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒါဟာ One Foundation ေမြးဖြားလာပုံပါပဲလုိ႔ သူက ဆိုပါတယ္။

၂၀၀၅ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၂ ရက္ေန႔မွာ သူဟာ ယြမ္ေငြ 500,000 ($ 73,000) ကို ဆူနာမီဒဏ္ ခံရသူေတြကို ေပးလွဴမည့္အေၾကာင္းႏွင့္ ေနာက္ထပ္ ယြမ္ေငြ 500,000 ကို ေဖာင္ေဒးရွင္း စတင္ဖို႔ သုံးမည့္ အေၾကာင္း ေၾကျငာခဲ့ပါတယ္။ အဆုံးမွာေတာ့ One Foundation ကို ဖန္တီးဖို႔ရာ အခ်ိန္ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ယူခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ပိုင္းက လီဟာ ရုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားေပါင္းမ်ားစြာ ရိုက္ကူးဖို႔ ကတိေပးထားၿပီးသား ျဖစ္ေနတာရယ္၊ ေနာက္ အေၾကာင္းတစ္ခုက သူ႔ ဝန္ခံခ်က္ အတိုင္း ဘယ္က စလုပ္ရမယ္ဆိုတာ အစရွာမရခဲ့လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အားလပ္ခ်ိန္မွာ ကမၻာတစ္လႊားက ပညာရွင္ေတြႏွင့္ စကားေျပာတယ္။ ေရာ့ခ္ဖဲလား အသင္းအဖြဲ႕လိုမ်ိဳး ပရဟိတ အဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ သူ႔အခ်ိန္ကို အသုံးခ်တယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့ NGO (အစိုးရ မဟုတ္တဲ့ အဖြ႔ဲအစည္း) ျဖစ္ေအာင္ ဘာေတြလုပ္ရတယ္ ဆိုတာကို ေလ့လာဖို႔ပါ။ “ကြ်န္ေတာ္က ရုပ္ရွင္ေလာကကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရုတ္တရက္ႀကီး NGO ေတြရဲ႕ ကမၻာကို ရွာေဖြခဲ့ရတယ္ေလ။ ေလ့လာသင္ယူဖို႔ အခ်ိန္ လိုအပ္တာေပါ့ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ ေလ့လာခဲ့တဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ လိုအပ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။ တနည္းေျပာရမယ္ဆိုလွ်င္ဗ်ာ လူေတြက အလွဴအဖြဲ႔အစည္းေတြကို ေထာက္ပံ့ေတာ့မယ္ဆိုလွ်င္ သူတို႔ ေပးလွဴလိုက္တဲ့ ေငြေတြဟာ  လိုအပ္တဲ့လူေတြဆီကို တကယ္ ေရာက္မွာပါဆိုတာ ယုံၾကည္ဖို႔ လိုအပ္တာေပါ့။ 

ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ၾကက္ေျခနီ ဂ်က္ လီ One Foundation အဖြ႔ဲကို တရုတ္ျပည္မွာ ၂၀၀၇ ခု ဧၿပီလမွာ စတင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါတယ္။ ၾကက္ေျခနီ အဖြဲ႔အစည္းႏွင့္ လြတ္လြတ္ကင္းကင္း အလုပ္လုပ္ေပမဲ့ အဲဒီ ဆက္စပ္ အဖြဲ႔အစည္းက သူတို႔ အဖြ႔ဲကို တရုတ္ျပည္မွာ ျပည္သူ႔ ရန္ပုံေငြရွာပြဲေတြ လုပ္ခြင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ၾကက္ေျခနီအဖြဲ႔ႏွင့္ ဆက္ထားျခင္းက ျပန္႔ႏွ႔ံေရာက္ရွိႏိုင္တဲ့ သဘာဝကပ္ေဘးမ်ားရဲ႕ အတိုင္းအတာ အေျခအေနကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ တိတိက်က် ရရွိဖို႔ ကူညီေပးပါတယ္။

အျပန္အလွန္အားျဖင့္ ၾကက္ေျခနီ အဖြဲ႔ဟာလည္း ဝမ္း ေဖာင္ေဒးရွင္း ရေနတဲ့ ျပည္သူ႔ အျမင္ဆိုင္ရာ အက်ိဳးအျမတ္ ရခဲ့ပါတယ္။ “သူတို႔ေတြက ျပည္သူေတြ ပိုမို သတိထားမိေစၿပီး လူသားခ်င္း စာနာတဲ့ အားထုတ္ လုပ္ကိုင္မွဳေတြကို ေထာက္ပ့ံကူညီၾကဖို႔ လူေပါင္းမ်ားစြာကို တြန္းအားေပးပါတယ္”လို႔ တရုတ္ ၾကက္ေျခနီအဖြဲ႔ရဲ႕ ဖြ႔ံၿဖိဳးေရးႏွင့္ ေထာက္ပံ့ေရး အစီအစဥ္ရဲ႕ လက္ေထာက္ညြန္ၾကားေရးမွဴး ျဖစ္သူ ဝမ္ ရွဳႏြန္က ေျပာပါတယ္။ 

ဆက္ပါဦးမည္။

ဘုန္းဉာဏ္