ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ကံေတြကပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ကံၾကမၼာကို ဖန္တီးတာပါ။ (ဂ်က္ လီ)

ဂ်က္ လီဟာ အာရွတိုက္မွာ လူသိအမ်ားဆံုး သိုင္း (ကိုယ္ခံပညာ) ရုပ္ရွင္မင္းသား ျဖစ္ႏိုင္ ပါတယ္။ ဒါ့ အျပင္ ေဟာလိဝုဒ္မွာ ေရပန္းစားမႈ ကလည္း တိုးပြားလို႔ လာေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဒီ ကိုယ္ေရး အက်ဉ္းခ်ဳပ္မွာေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ အေပၚမွာ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ဝင္စားမႈႏွင့္ အမ်ားအက်ိဳး အတြက္ ဗုဒၶဘာသာ တရားေတာ္ရဲ႕ တန္ဖိုးေတြ ကို ထြန္းကားေအာင္ လုပ္ေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕တာဝန္ကုိ မွ်ေဝထားပါတယ္။

၁၉၉၇ ခုနွစ္မွာ ရုပ္ရွင္ရိုက္တာကေန အနားယူဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခ်က္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းကို ပင္ပန္းလို႔ပါ။ စဉ္းစားၾကည့္ပါဦး။ ရွစ္ႏွစ္သား အရြယ္က စၿပီးေတာ့ဗ်ာ၊ ဝူးရွဴးကို တစ္ေန႔ကို ရွစ္နာရီ ႏႈန္းႏွင့္ ဆယ္ႏွစ္ၾကာ ေလ့က်င့္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီေနာက္ ရုပ္ရွင္ကားေတြ စရိုက္တာပဲ။ ၿပီးေတာ့လဲ အားလုံးက အတူတူလိုပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး သတင္းေထာက္ေတြႏွင့္ စကားေျပာတုိင္း ဓာတ္ပုံရိုက္ဖို႔ ကိုယ္ဟန္ျပ ေပးဖို႔ရာ အျမဲပဲ ေခ်ာ့ေမာ့ ေျပာၾကေတာ့တာပဲ။ ဒါေပမဲ့လဲ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားေတာ့ လာ တာေပါ့ေလ။ ဝင္ေငြေကာင္းေကာင္းရပါတယ္။ ထိခုိက္ဒဏ္ရာရမႈ ၾကီးၾကီးမားမားေတာ့လဲ ရွိတာေပါ့ဗ်ာ။

ႏွစ္ေတြက ကုန္လြန္ခဲ့ပါၿပီ။ အရြယ္အသီးသီးဟာ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္ႏွင့္ေတာ့ ေတြးေခၚႏိုင္စြမ္းရွိတာပါပဲ။ ဒီေတာ့လဲ ဟိုဟိုဒီဒီ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်မိတာပါပဲ။ ရိုးရိုးသားသားေျပာရရင္ ပိုေက်ာ္ၾကားေအာင္ ဒါမွမဟုတ္ အာဏာ ပိုရွိေအာင္လုပ္ရတာကို ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မဝင္စာခဲ့ဘူးဗ်။ ေမေမ့အတြက္၊ ကြ်န္ေတာ့မိသားစုႏွင့္ ကြ်န္ေတာ့ ကေလးေတြအတြက္ မွ်မွ်တတရွိဖို႔၊ သူတို႔ကို ေထာက္ပံ့ေပးဖို႔ လုံေလာက္ပါၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္ အနားယူဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လုိက္ပါၿပီ။

ဒီအခ်ိန္မွာေပါ့ဗ်ာ ... လို ကုန္စန္ ရင္ပိုခ်ီ (Lho Kunsang Rinpoche) ကို ေတြ႕ပါတယ္။ သူက တိဗက္ဗုဒၶ ဘာသာရဲ႕ ဘာသာေရးဆရာေတာ္ၾကီးေပါ့။ ဘာလို႔ အနားယူေတာ့မွာလဲလို႔ သူက ကြ်န္ေတာ့ကို ေမးပါ တယ္။ “ဗုဒၶတရားေတာ္ကို ေလ့လာဖို႔ႏွင့္ ဘာသာတရား ကိုင္းရႈိင္းတဲ့ ဘဝႏွင့္ ေနထိုင္ဖို႔ပါဘုရား” လို႔ ေလွ်က္ထားလုိက္တယ္။

“ဟင့္အင္း၊ မင္း အနားယူလို႔ မရေသးပါဘူး” လို႔ ရင္ပိုခ်ီက မိန္႔ပါတယ္။

အခုေတာ့ဗ်ာ ... ကြ်န္ေတာ့ရဲ႕ အသက္ေမြးမႈလုပ္ငန္းစဥ္မွာ ပညာသုတ ၾကီးမားၾကြယ္ဝေတာ္မူၾကတဲ့ ဆရာသမားေတြကို ေတြ႕ထားရပါၿပီ။ ၿပီးေတာ့လဲ ကြ်န္ေတာ့ရဲ႕ ကံၾကမၼာဟာ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ဆက္စပ္ ေနတယ္လို႔ သူတို႔ေတြအားလုံးက မိန္႔ၾကတယ္ဗ်။ ေရွာင္လင္ေက်ာင္းေတာ္ (Shaolin Temple) ရုပ္ရွင္ကား ရိုက္ေနစဉ္ကေတာင္မွေလ၊ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ဇာတ္ေကာင္စရိုက္အတြက္ ဘာသာေရး ထုံးတမ္း ဓေလ့ေတြကို ကြ်န္ေတာ္ေလ့လာေနစဉ္ေပါ့ဗ်ာ၊ ေက်ာင္းကလူေတြက “ခင္ဗ်ား ဘုန္းၾကီးလုပ္သင့္ၿပီ” လုိ႔ေတာင္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေျပာၾကတယ္ေလ။ (ဒီေတာ့ ဒါရုိက္တာက “ဟင့္အင္း၊ ေစာင့္ပါဦး၊ မလုပ္ေသးပါနဲ႔ဦး၊ ဇာတ္ကား ၿပီးေအာင္ရိုက္ဖို႔ ရွိေသးတယ္ေလ” လို႔ ေျပာရေသးတယ္)။

ဒါေပမဲ့လဲ ငါဟာ ဗုဒၶဘာသာက်င့္စဉ္လမ္းကို အမွန္တကယ္ ရွာေဖြရမွာပဲလို႔ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာကို ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ခံစားေနခဲ့ရပါၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္ ရင္ပိုခ်ီကို ေလွ်ာက္ထားမိတယ္။ “တျခားလူေတြအားလုံးက ေတာ့ ဘုန္းၾကီးျဖစ္လာဖို႔၊ သို႔မဟုတ္ ေလာကီေဘာင္ကို စြန္႔ခြါၿပီး ပိဋကတ္က်န္းဂန္ေတြေလ့လာဖို႔ တပည့္ ေတာ္ကို တိုက္တြန္းေနၾကပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ အားလုံးရဲ႕အရွင္ ဆရာသခင္ကေတာ့ “အလုပ္ဆီကို ျပန္ပါ” လို႔ မိန္႔ေနတာပါ။”

“ဒီတစ္သက္တာမွာ မင္းရဲ႕တာဝန္က မၿပီးေသးဘူး” လို႔ ဆရာေတာ္က မိန္႔ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္က ေမးလုိက္တယ္။ “ဘယ္လုိလုပ္ ျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ။ တပည့္ေတာ္ ရခဲ့တာေတြ၊ ေပးႏိုင္စြမ္း ရွိခဲ့ၿပီးတာေတြႏွင့္ တပည့္ေတာ္ ေက်နပ္တင္းတိမ္ပါၿပီ။ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ အသက္ေမြးမႈလုပ္ငန္း၊ တပည့္ ေတာ္ရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ တပည့္ေတာ္ရဲ႕မိသားစုႏွင့္ တပည့္ေတာ္ ေက်နပ္ပါၿပီ။ လုပ္ဖို႔ ၾကံစည္ထားတာေတြ အားလုံး ၿပီးေျမာက္ၿပီးပါၿပီဘုရား။”

“မင္းရဲ႕တာဝန္ဆိုတာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုအေၾကြးတင္တာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူးကြာ။ မင္းမွာ ပိုၿပီးၾကီးမားတဲ့ တာဝန္ၾကီး ရွိေနေသးတာကို ေျပာတာပါ။”

“ေကာင္းပါၿပီ၊ အဲဒါ ဘာလဲဆိုတာ မိန္႔ပါ။ အဲဒါ ဘာလဲဆိုတာ သိရရင္ ဒီတာဝန္ကိုယူဖို႔ တပည့္ေတာ္ သေဘာ တူခ်င္မွတူမယ္။ ျငင္းပယ္ေကာင္း ျငင္းပယ္ပါမယ္” လုိ႔ ျပန္ေလွ်ာက္လုိက္တယ္။

“မင္းကို ထုပ္ေျပာလုိ႔ မျဖစ္ပါဘူးကြာ။ အေတြ႔အၾကံဳကတဆင့္ မင္းဖာသာမင္း သေဘာေပါက္လာပါလိိမ့္ မယ္”လို႔ သူက ေျဖတယ္ေလ။

“ေကာင္းပါၿပီ။ ဆရာက ဒီလိုဆိုရင္ အဲဒါကို တပည့္ေတာ္ ရွာေဖြပါ့မယ္” လို႔ သံသယႏွင့္ပဲ ေလွ်ာက္လုိက္ ပါတယ္။ သူဘာေတြေျပာေနတယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ မသိဘူး။

ဒါေပမယ္လုိ႕ တခ်ိန္တည္းမွာေလ၊ ရုပ္ရွင္ကားေတြ ဆက္ရိုက္ေနျဖစ္တယ္ဗ်။ ကြ်န္ေတာ္ Lethal Weapon 4 ကို ရုိက္တယ္။ ဒိေနာက္ေတာ့ တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ဒီတာဝန္ဆိုတာၾကီးက ဘာၾကီးမ်ားျဖစ္ေလမလဲလို႔ နားလည္လာသည္တုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရင္း အခ်ိန္ေတြ အမ်ားၾကီးကုန္ခဲ့ပါတယ္။

အေမရိကမွာရွိေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့ထံ ရင္ပိုခ်ီ အလည္လာတဲ့အခ်ိန္မတုိင္မီ သူဆိုလုိတာကို အရိပ္အျမြက္ ေတာ့ သိရၿပီလို႔ ကြ်န္ေတာ္ စၿပီးခံစားလာရၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္လုပ္ရမည့္ အရာႏွင့္ပတ္သက္လုိ႔ သဲလြန္စ အမ်ား အျပားကို ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႔ထားၿပီးၿပီ။ အဲဒါက ရုပ္ရွင္ကားေတြရိုက္ဖို႔ရာ ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္ရင္းေစတနာႏွင့္ ဆက္စပ္ ပတ္သက္ေနတယ္ေလ။

ခက္ခဲပင္ပန္းလွၿပီး ဒဏ္ရာရဖို႔ အႏၱရာယ္အျမဲရွိေနတဲ့ ဒီအသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းအလုပ္ကို ဆက္လုပ္ဖို႔ ဘယ္လို အေၾကာင္းတရားမ်ိဳးကမ်ား င့ါကို လႈံ႕ေဆာ္ေပးေနပါလိမ့္မလဲ။ ေရွ႕မွာ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္းပဲ ကြ်န္ေတာ္က ေငြကိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေက်ာ္ၾကားမႈကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ထပ္ၿပီး မမက္ေမာ မကပ္ၿငိေတာ့တဲ့ လူမ်ိဳးေလ။ ကြ်န္ေတာ့မိသားစုကို ေစာင့္ေရွာက္ေထာက္ပံ့ဖို႔ ေငြလုံလုံေလာက္ေလာက္ရေအာင္ အခ်ိန္ အၾကာၾကီး ကြ်န္ ေတာ္ ရွာခဲ့ၿပီးၿပီပဲဗ်ာ။

ၿပီးေတာ့လဲေလ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ သိၾကတဲ့အတုိင္းပါပဲ၊ ေက်ာ္ၾကားမႈဆိုတာဗ်ာ တဒဂၤ တစ္ခဏပါပဲ။ သမိုင္းတစ္ေလွွ်ာက္မွာ ထင္ေပၚေက်ာင္ၾကားတဲ့သူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ား ရွိလို႔လဲဗ်ာ။ ေဟာလိဝုဒ္ တစ္ေနရာတည္းမွာပဲ ရုပ္ရွင္မင္းသား ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲ။ အဲဒီထဲက ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ မွတ္ဉာဏ္ထဲက ေလ်ာ့ပါးေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီလဲ။

အခ်ိန္က အရာရာတိုင္းကို တုိက္စားသြားပါတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ မ်ိဳးဆက္က ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ေတြကိုေတာင္ သိၾကေတာ့တာမွ မဟုတ္တာ။ ဂုဏ္သတင္းၾကီးမႈရဲ႕ ေသြးေဆာင္ လွည့္ျဖားမႈကို ေကာင္းေကာင္းၾကီး သေဘာေပါက္ရင္ ခင္မ်ားကို အဓမၼၾကီးေမာင္းႏွင္ေနတဲ့ အဲဒီ လည့္ျဖားမႈကို ေမာင္းႏွင္ခြင့္ မေပးဘူးဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ အဲဒီတာဝန္ၾကီးကို ကြ်န္ေတာ္ မႏွစ္က သေဘာေပါက္နားလည္လာတယ္ဗ်။ ကြ်န္ေတာ့မွာ ဗုဒၶဘာသာကို အေနာက္ကမၻာကို ကူညီ မိတ္ဆက္ေပးဖို႔ တာဝန္တစ္ရပ္ ရွိတယ္ေလ။ အစဉ္အလာနည္းလမ္းႏွင့္လဲ မဟုတ္သလုိ အစဉ္အလာ ဆက္သြယ္ေရးနည္း ႏွင့္လဲ မဟုတ္ဘူးေလ။

ဗုဒၶဘာသာမွာ အဓိကက်တဲ့ အယူအဆၾကီးေတြ အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ အဲဒီထဲက ႏွစ္ခုကိုပဲ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာပါ့မယ္။ အယူအဆတစ္ခုက ကံတရားဗ်။ အဲဒီကံဆိုတာဗ်ာ - ခင္ဗ်ားရဲ႕ ကံၾကမၼာကို စီမံဖန္တီးေပးတဲ့ အျပဳအမူေတြ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြေပါ့။ တျခားတစ္ခုက ေမတၱာ ဒါမွမဟုတ္ ကရုဏာတရားပါ။ လူတုိင္းလူတိုင္းကုိ ေမတၱာႏွင့္ယွဉ္ၿပီး ဆက္ဆံတဲ့ တရားေပါ့။

လူတုိင္းလူတိုင္းဟာေလ ဘယ္ေလာက္ထိ ညည္းညူေနခ်င္ၾကတာကို ကြ်န္ေတာ္ စၿပီးသတိထားမိတယ္။ သူတို႔ေတြရဲ႕ က်န္းမာေရး၊ အလုပ္အကုိင္၊ အလုပ္ရွင္၊ ဆက္ဆံေရး၊ သူတို႔ေတြရဲ႕ မိသားစုႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ညည္းညူခ်င္ၾကတာပါ။ လူေတြကဗ်ာ သူတို႔ေတြရဲ႕ဘဝေတြ ဘာေတြမ်ားျဖစ္ေနပါလိမ့္၊ တျခားလူေတြ အားလုံးက သူတို႔ေတြရဲ႕ဘဝကို ဘယ္လုိမ်ား ခက္ခဲေအာင္လုပ္ေနပါလိမ့္ ဆိုတာေတြႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ခ်ိန္လုံး ၿငီးတြားေျပာဆိုေနၾကတာပါ။ ဒါေပမယ္လုိ႔လဲ ခင္ဗ်ားမွာ ျဖစ္လာေနတာေတြက မေဝးလွတဲ့ အတိတ္ကာလကပဲ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အျပဳအမူေတြက ဖန္တီးထားတာေတြပါ။ အလားတူပါပဲ ဒီဘဝမွာ ခင္ဗ်ားလုပ္ထားတာေတြ - ခင္ဗ်ားရဲ႕ အျပဳအမူ အလုပ္အကိုင္ေတြ၊ စကားေတြ၊ အမူအရာေတြ အားလုံးဟာ ေနာက္ဘဝမွာ ခင္ဗ်ားဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာကို စီမံဖန္တီးေပးတယ္ေလ။ အခု ခင္ဗ်ားဘဝရဲ႕အဆုံးမွာ ကုိယ္ပိုင္ account statement တစ္ခုကို ခင္ဗ်ားေရးေပးရၿပီလို႔ စိတ္ကူးၾကည့္လုိက္စမ္းပါ။ တျခားလူေတြကိုေတာ့ ခင္ဗ်ား ဖုံးကြယ္လို႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာ့ ခင္ဗ်ား လိမ္လုိ႔မရပါဘူး။ ဘယ္သူ႔ကို ခင္ဗ်ား ညည္းညူတယ္၊ ဘယ္လုပ္ငန္း တာဝန္ေတြကေတာ့ျဖင့္ မၿပီးဆုံးပဲထားခဲ့ရၿပီ၊ ဘယ္ကတိစကားေတြ ပ်က္ ကြက္ခဲ့တယ္ဆိုတာေတြ ခင္ဗ်ား သိပါတယ္။

အဲဒါကိုသာ ဒီနည္းႏွင့္ ခင္ဗ်ားေတြးၾကည့္လုိက္မယ္ဆိုရင္ အေတာ္စိတ္လႈပ္ရွားဖို႔ေကာင္းတဲ့ ဇာတ္ကြက္ တစ္ခုေတာ့ ခင္ဗ်ား ဖန္တီးၿပီးသြားၿပီလို႔ ေျပာလုိ႔ရသြားၿပီေပါ့။ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ရာ လွဳံ႕ေဆာ္မႈေတြ၊ ေျဖရွင္း မၿပီးေသးတဲ့ ျပႆနာေတြ၊ သူ (သို႔မဟုတ္) သူမ တုိက္ရိုက္ေျပာဖို႔ လုိအပ္မယ့္ ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ က်ရင္ အစားေပးရမယ့္ ဒီလိုမွ မဟုတ္ေသးရင္လဲ အမွန္ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ရဦးမယ့္ အမွားေတြ အဲဒီလိုဟာမ်ိဳးေတြ အားလုံးႏွင့္ ဇာတ္ေဆာင္စရုိက္တစ္ခု ျဖစ္လာႏုိင္ေအာင္ေပ့ါ။ စင္စစ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ ေနာက္ဘဝအတြက္ ဇာတ္ညြွန္း တစ္ပုဒ္ကို အျမဲမျပတ္ ေရးေနပါတယ္လို႔ ေျပာရင္ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ လက္ရွိ အေျခ အေနကို ၿငီးၿငဴတဲ့အခါ ႏွစ္ၾကိမ္ေတြးလုိ႔ရတာေပါ့။ - ဘာလုိ႔လဲဆိုေတာ့ ဒါကို ျဖစ္လာေအာင္လုပ္တဲ့ အတြက္ ဘယ္သူ႔မွာ တာဝန္ရွိတယ္လို႔ ခင္ဗ်ားထင္သလဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕အခိုက္အတန္႔မွာ ကျပဖို႔ အခ်ိဳ႕ ဇာတ္ေကာင္ စရိုက္ေတြကို ဘယ္သူက စီစဉ္ခဲ့တယ္လို႔ ခင္ဗ်ားထင္သလဲ။ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ေၾကကြဲဖြယ္ရာ အေကြ႔ အေကာက္ေတြ၊ ေနာက္ၿပီး ခက္ခဲတဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြႏွင့္ အေျခအေနေတြကို ဘယ္သူက ပုံေဖၚခဲ့တာလဲ။ ကံတရားကပဲ ဇာတ္ညႊန္းေရးၿပီး ခင္ဗ်ားရဲ႕ကံတရားအတြက္ ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္ထဲမွာပဲ တာဝန္ရွိတာပါ။ လူအမ်ားကသာ ကံတရားကို ဒီလိုေတြးၾကရင္ ကမၻာၾကီးဟာ အလြန္ကိုပဲ ထူးျခားလာႏိုင္ပါတယ္။ ညည္းညူတာေတြလဲ ေလ်ာ့ပါးသြားမယ္။ လူေတြလည္း သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထားကို အေျပာင္းလဲၾကီး ေျပာင္းလဲေအာင္ လုပ္ႏိုင္ေလာက္ပါတယ္။ တျခားလူေတြအေပၚ ပိုေကာင္းလာႏိုင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပိုမိုၿပီး ေမတၱာတရား ေရွးရႈတဲ့နည္ႏွင့္ စၿပီးျပဳမူ ဆက္ဆံလာႏိုင္ပါတယ္။

ဒါက တကယ့္ အေပၚယံေလးပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ေန႔စဉ္ေန႔တုိင္း အသစ္အသစ္ေတြကို ေလ့လာေနရဆဲပါ။ ယခုအခါမွာေတာ့ ရုပ္ရွင္ရိုက္ရာမွာ ကြ်န္ေတာ့ရဲ႕ အဓိကရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္က ရုပ္ရွင္မဟုတ္ ဘူးဗ်။ အဲဒီအစား ရုပ္ရွင္ တီဗြီ သို႔မဟုတ္ အင္တာနက္ဆိုတဲ့ ၾကားခံဆက္သြယ္ေရး နည္းလမ္းကိုသုံးၿပီး ဗုဒၶဘာသာ ႏွင့္ပတ္သက္လို႔ ကြ်န္ေတာ့ရဲ႕ နားလည္မႈေတြကို နားေထာင္လုိ ၾကားလိုၾကသူေတြႏွင့္ မွ်ေဝဖို႔က ကြ်န္ေတာ့ ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပါ။ အနာဂတ္ကာလမွာ အရွိန္အဝါ ဒါမွမဟုတ္ ေငြေၾကး ပိုရမယ္ဆိုရင္ ဒီတာဝန္ကို ၿပီးျပတ္ ေအာင္ ကူညီေဆာင္ရြက္ရာမွာ သုံးစြဲဖို႔ ၾကံစည္စိတ္ကူးထားပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြ၊ ရင္ပိုခ်ီေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ေတြဟာ နာမည္ေက်ာ္ၾကား လူသိမ်ားၾကတာ မဟုတ္ေလေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ တန္ဖိုးရွိတဲ့ သင္ၾကားခ်က္ေတြကို ဘယ္သူမွ အာရုံမစုိက္မိဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ သူတို႔ရဲ႕ ဉာဏ္ပညာကို ဝိုင္းၿပီး ျဖန္႔ျဖဴးေပးခ်င္ပါတယ္။ သူတို႔ေတြရဲ႕ ဒႆနႏွင့္ ပတ္သက္လို႔ အနည္းအက်ဉ္း ေျပာျပေပးဖို႔ႏွင့္ လူ႔ဘဝျဖစ္တည္မႈဇာတ္လမ္းမွာ ေမတၱာတရားက ဘယ္လို အေရးပါတဲ႔ အခန္းက ပါဝင္ကျပေနတယ္ ဆိုတာကို ေျပာျပေပးဖို႔ ဆက္သြယ္ေရး (media) ကို သုံးႏိုင္စြမ္း ကြ်န္ေတာ့မွာ ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ အခုအခါ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ အရင္းခံအေၾကာင္းတရားပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အတြက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ရုပ္ရွင္ကားေတြကို မရုိက္ေတာ့ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အနားယူလို႔ မရေသးဘူးဆိုတာ အခုေတာ့ သေဘာေပါက္လာပါၿပီ။ ကမၻာၾကီးမွာ ပိုမိုၾကီးမားတဲ့ ဉာဏ္ပညာႏွင့္ သဘာဝပိုက်တဲ့ အျပဳအမူျဖစ္လာေအာင္ ဝိုင္းဝန္းၿပီး လႈံ႕ေဆာ္ ေပးေကာင္းေပးႏိုင္တဲ့ ရုပ္ရွင္ ဇာတ္ကား အနည္းငယ္ မရိုက္ရေသးခင္ေတာ့ အနားယူလို႔ မရေသးပါဘူး။ လက္မွတ္ေရာင္းတဲ့ ေနရာက ျပန္လွည့္တာထက္ အေဝးဆို အေဝးၾကီးကုိ ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနပါတယ္။

ကရုဏာတရားႏွင့္ အကန္႔အသတ္မဲ့ ေမတၱာတရားဆိုတဲ့ ဗုဒၶဒႆနကို ျမွင့္တင္ေပးဖို႔ ကြ်န္ေတာ့ အပိုင္းကို ကြ်န္ေတာ္ လုပ္ခ်င္တာသက္သက္ပါ။ ဒီဘဝတစ္သက္တာမွာ လူျဖစ္ရျခင္းဆိုတဲ့ အခြင့္ အေရးကို အက်ိဳးအရွိဆုံးျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရတယ္ဆိုတာ အခ်ိဳ႕လူေတြ နားလည္ လာေအာင္လုိ႔ပါ။ နည္းနည္း ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ့္ပရိတ္သတ္ေတြကို ဘာသာတရား ေျပာင္းဖို႔ ၾကိဳးစားေနတာ မဟုတ္ရပါဘူး။ သတင္းအခ်က္အလက္ ကမ္းေပးရုံေလးပါ။ ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ ၾကံဳၾကိဳက္ခ်င္မွ ၾကဳံၾကိဳက္မယ့္ အယူအဆေတြကို လွစ္ျပ ထိေတြ႕ေစဖို႔သက္သက္ပါ။ သတင္းစကားကို သူတို႔ေတြ စိတ္မဝင္စားရင္ ဒါကို သတိေတာင္ ထားမိေကာင္းမွ ထားမိမွာပါ။ နားဆင္ဖို႔ အသင့္ပါပဲ ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔ေတြ ၾကားပါလိမ့္မယ္ဗ်ာ။

Sasana Abhiwurdhi Wardhana Society မွ April 2009 တြင္ ရုိက္ႏွိပ္ထုပ္ေဝသည့္ How to Develop Happiness in Daily Living, Features & Interviews with Buddhist Celebrities စာအုပ္မွ Jet Li ၏ “Our Actions Determine our Destiny” ကို ဘာသာျပန္ဆိုပါသည္။

ဘုန္းဉာဏ္

Sitiawan, Malaysia

Thu 18/02/2010